Skiptu Framsóknarmenn um skoðun í gær eða skrökvuðu þeir alltaf?

Ræða Jóns Sigurðssonar á miðstjórnarfundi flokksins var merkileg fyrir margra hluta sakir. Fer nokkuð furðulega leið af stað í kosningabaráttuna við að heilla kjósendur, en án efa árangursríka. En það sem vakti mína eftirtekt var klapp fundarmanna, nánast áður en Jón náði að ljúka játningunni um Íraksstríðið.

Því spyr ég fyrrverandi vinnufélaga mína, Denna og vin minn Pétur Gunnarsson sem báðir eru innstu koppar í búrum í flokknum; hvers vegna flokksmenn hafa haldið fast í þá skoðun að rétt hafi verið að taka þessa ákvörðun á sínum tíma. Hví hafa þingmenn flokksins varið þessa gjörð hægri vinstri frá því þessi hörmungarsamþykkt var gerð? Hvers vegna hefur enginn þorað að taka af skarið og sagt: "Þetta voru skelfilega mistök?". Já, ég veit vel að Kristinn Gunnarsson var aldrei sammála ykkur, tók afstöðu með þjóðinni og hefur sannarlega verið látin gjalda fyrir það.

Augljóst var að heyra á fundarmönnum að þeim var mjög létt og tóku þessum orðum Jóns með mikilli gleði; það sannaði klappið. Því spyr ég ykkur kæru fyrrverandi vinnufélagar: Er ekkert flokkslýðræði til innan Framsóknarflokksins? Voru allir þeir sem klöppuðu alltaf fullvissir um að Halldór og Davíð hafi gert rétt, eða skiptu þeir um skoðun í gær?

Nú getið þið alveg afgreitt þetta með því að segja að ég hafi ekkert vit á pólitík. Þannig sé það nú bara að í flokkum að menn verði að vera sammála um stefnuna. En þetta mál er bara alls ekki þess eðlis. Þetta er líka tilfinningamál og það hefur ekki farið fram hjá neinum sem fylgst hefur með, að meirihluti þjóðarinnar var og hefur verið þessu andvígur. Ég er heldur ekki svo vitlaus að ég viti ekki að í flokkum eru til stefnuskrár sem flokksmenn eru samþykkir í megindráttum. Með stefnuskránni grundvallast það hverjir fylgja flokknum.

Og já, já. Ég hef ekki meira en rétt meðalvit á pólitík. Og kannski minna en það. Hef sett mig inn í einstaka mál starfs míns vegna, en verið fljót að gleyma aftur þegar eitthvað annað kemst í umræðuna. Stundum gleypi ég meira að segja hráar skoðanir annarra. Læt jafnvel snúa mér 90° í einstaka málum, en aldrei án raka sem ég kaupi.

En er ekki orðið eitthvað meira en lítið furðulegt við þetta allt saman, ef þeir sem skipt hafa um skoðun eða voru aldrei sammála, hafa þurft að ljúga upp í opið geðið á okkur öllum með því að halda fast við réttmæti aðgerðanna? Er ekki einmitt það sem blasir við? Nefni í því sambandi viðsnúning Guðfinnu Bjarnadóttur í Sjálfstæðisflokki þegar hún vildi breyta svari sínu um réttmæti ákvörðunar um stuðning í Fréttablaðinu fyrir skömmu.

Hafa ekki allir þingmenn Framsóknarflokksins sagt hvar og hvenær sem þeir hafa verið spurðir að þeir séu sannfærðir um ákvörðunin hafi verið rétt á sínum tíma? Þess vegna er ég að spyrja að þessu.

Bæti hér við eftir að ég skrifaði þessa færslu að ég er greinilega ekki ein um skilja ekki hvers vegna Framsóknarmenn hafa þagð þunnu hljóði, ekki sagt satt eða eru bara hreinar og klárar rolur sem ekki þora öðru en halda sig við flokkslínuna. Þetta las ég í morgun inn á Silfri Egils. 

Athugasemdir

[Valur Grettisson (IP-tala skráð) 27.11.2006 kl. 10:00]

Manni finnst þetta fuðurléleg yfirbót svona eftir á að hyggja. Ég tel að flokkurinn þurfi að útskýra frekar ferli ákvörðunarinnar og hvort það hafi verið eðlilegt.

Hvort sem er, þá finnst manni það léttvægt fundið að við skulum standa í stríði og þessir menn yppa bara öxlum og segja: Sorrý, við vissum ekki betur.