Opið bréf Geira á Goldfinger til þeirra sem hrópað hafa á torgum!

Ásgeir bróðir minn sendi mér þetta bréf sem hann skrifaði til varnar dansinum og sjálfum sér. Birti það hér í framhaldi færslu hér á undan:

 

 

Til varnar dansinum - málatilbúnaður hrakinn 

Þá er loksins komin niðurstaða í meiðyrðamál sem ég höfðaði gegn óprúttnum “blaðamönnum” sem slógu upp fréttum um það að ég stæði fyrir mansali.  Málatilbúnaður þessa fólks hefur verið með ólíkindum og svo virðist sem einhverjir aðilar úti í bæ geti farið að fjalla um fólk á meiðandi hátt í blöðum og tímaritum án nokkurrar ábyrgðar.  Í grein sem birtist í tímaritinu Ísafold í fyrra var ég bendlaður við mansal án þess að nokkrar sannanir væru því til staðfestingar í blaðinu.  Fjallað var um mansal og alls kyns glæpastarfssemi því tengdu og látið að því liggja að ég væri á mála hjá einhverjum glæpaklíkum og misyndisfólki. 

Síðan hefur verið hamrað á þessum fullyrðingum af alls kyns fólki sem gleypir þetta hrátt og hafa þessir svokölluðu femínistar verið þar fremstar í flokki og sopið hveljur fyrir alþjóð og hrópað á torgum eins og hér sé um stórasannleik sé að ræða.  Nú er komin niðurstaða sem ég vona að slái á þessar upphrópanir og níðskrif um mig og mína starfsemi.   Ég hef hins vegar velt því fyrir mér, hvað ýmsum blaðamönnum og sjálfskipuðum siðferðisskríbentum gengur til að rakka niður mína persónu og mína starfsemi.   Þar má sjálfsagt finna ýmsar skýringar, en oftar en ekki er um að ræða fólk sem hefur einhverja þörf á að komast í sviðsljósið sem e.k. siðferðispostular, og hefur sjálfsagt á tilfinningunni að það sé að “fletta ofan af” einhverri hræðilegri spillingu og jafnvel glæpastarfsemi.  Þannig hefur nú verið um blessaðan ritstjóra DV og nú síðast í umræddu dómsmáli, son hans, Jón Trausta.  Hann hefur sjálfsagt viljað feta í fótspor föður síns við að reyna að “fletta ofan af” einhverri spillingu eða einhverju þaðan af verra, og hugsað með sér: Ég get nú líka.  Síðan er ég valinn sem skotmark og ekkert slegið af.  Jafnvel eru dregnir inn í umfjöllunina allsendis óviðkomandi menn sem svo vill til að ég hef þurft að hafa samskipti við eða hafa komið við á staðnum hjá mér, og persóna þeirra svert með alls kyns ásökunum sem ekki eiga sér neina stoð í veruleikanum.  Ég tel mig hafa nokkuð þykkan skráp í umfjöllun fjölmiðla og hef fram að þessu setið þegjandi undir öllu þessu blaðri, en vona nú að þetta fari að taka enda, sérstaklega eftir að dómur féll mér í hag í þessu meiðyrðamáli.  Það er alveg skýrt þar að orðum fylgir ábyrgð og menn skuli axla þá ábyrgð, sérstaklega þeir sem skrifa í fjölmiðla. Ég vil aðeins víkja að þessu orði mansal, en það er sú ávirðing sem ég er bendlaður við, sérstaklega af þessum svokölluðu fennístum, en mansal hefur oftast verið skilgreint sem einhvers konar þrælahald þar sem óprúttnir hagnast með sviksamlegum hætti á öðru fólki og neyð þess.

Það er hins vegar fásinna að dómurinn hafi ekki skilið rétt orðið mansal og dæmt út frá einhverjum öðrum forsendum en íslensk tunga segir til um.  Það er andskoti hart ef einhver hópur fólks þykist geta farið að skilgreina hugtök upp á nýtt ef það fellur ekki að smekk þeirra eða skoðun og vill að dómarar taki eingöngu tillit til þeirra einkasjónarmiða og dæmi samkvæmt því.  Ef það er það sem koma skal þarf greinilega að endurskoða allt réttarfar á Íslandi.  Ég held hins vegar að dómarinn í mínu máli hafi skýrt og greinilega haft að leiðarljósi það sem kallað er alþjóðleg skilgreining á mansali þegar hann kvað upp sinn dóm og þess vegna geti femínistar ekki verið að blása málið út með einhverri einkaskilgreiningu sinni sem eru bara fáránlegar. 

Svo virðist sem femínistar geri þetta eingöngu til að halda sjálfum sér áfram í sviðsljósi umræðunnar þó málið liggi alveg ljóst fyrir þeim sem þekkja til. Þess klausu rakst ég á, á vef Háskólans þar sem segir: “Þrælahald nútímans birtist í mörgum óhugnanlegum myndum. Fólk vinnur nauðungarvinnu í verksmiðjum, í landbúnaði, byggingariðnaði og við heimilisstörf. Bændaánauð tíðkast enn, fólk verður ánauðugt vegna skulda og kynlífsþrælkun stúlkna og kvenna er útbreitt vandamál. Mansal færist í aukana og þrælahald er jafnframt algengt á átakasvæðum þar sem börnum er rænt og þau neydd til hermennsku og/eða gerð að kynlífsþrælum”.

Er það eitthvað af þessu sem hér er sagt frá, sem tengist mér eða minni starfsemi?  Eru þessir blaðaskríbentar að halda því fram að ég haldi stúlkum þeim sem hjá mér vinna í ánauð og kynlífsþrælkun. Það hefur alltaf legið kristaltært fyrir hvernig stúlkurnar hafa komið til landsins og að þær sækjast sjálfar í á fá vinnu hér.  Oftar en ekki er það í gegn um tölvupóst sem ég fæ frá þeim að þær biðja um vinnu sem dansmeyjar og komast færri að en vilja.  Svo er gefið í skyn að ég haldi úti einhvers konar kynlífsþjónustu meðal þessara stúlkna, þó ekkert sé til sem rökstyður það.  

Í því sambandi mætti spyrja, hvers vegna í ósköpunum ætti ég að geta krafið stúlkurnar sem hjá mér vinna, um að þjóna viðskiptavinum kynferðislega í rými sem er u.þ.b. tveir fermetrar, þar sem er einn stóll og létt tjöld dregin fyrir?  Ég er hræddur um að allt slíkt væri afar þunnur þrettándi fyrir þá sem eru í slíkum hugleiðingum.  Kannski eru aðstæður sem þessar eitthvað sem þessar femínistadömur myndu sætta sig við til ástarleikja.  Þá eru kröfurnar ekki miklar.  

Ég vil bara taka fram að ég sæki um atvinnuleyfi fyrir allar þær stúlkur sem hjá mér vinna, greiði alla skatta og öll gjöld sem varða starfsemina og allt er uppi á borðinu.  Það hefur hver sem er getað skoðað mitt bókhald og skattayfirvöld hafa aldrei séð ástæðu til að finna að neinu hjá mér.  Segir þetta ekki all nokkuð? Þegar ég setti þessa starfsemi í gang hjá mér á sínum tíma var hugsun mín sú að fólk gæti komið þarna saman yfir léttri tónlist þar sem dansatriði léttklæddra stúlkna yrði í forgrunni, en ég hef ávallt verið unnandi kvenlegrar fegurðar.  Þetta átti að vera menningarlegra en þetta venjulega kráarlíf þar sem taumlaus drykkja er oft meginmarkmið þeirra sem þá staði sækja.  Þegar stúlkurnar eru ráðnar er ein krafan sú að þær eigi gott með að tjá sig og vera vel hæfar í mannlegum samskiptum.  Þannig eiga þær að geta gengið á milli viðskiptavina og spjallað við þá um heima og geima ef þeim sýnist svo. 

Þar er þó engin þvingun í gangi, þeim er alveg frjálst að tala við hvern sem er inni á staðnum um það sem þær eða þeir vilja hverju sinni.  Reynsla mín eftir áralangt starf í veitingahúsarekstri er sú að sumir karlmenn eiga erfitt með að tjá vandamál sín fyrir öðrum og í sumum tilfellum er sjálfsmynd ekki nógu sterk vegna erfiðrar lífsreynslu, t.d. eftir skilnað og fleira.  Þessir menn koma oft á staðinn til mín og finnst gott að geta tjáð sig um sín vandamál eða áhugamál við stúlku úr fjarlægum heimshluta, og í framhaldi myndast vinátta og traust sem er aðeins milli þessara tveggja einstaklinga.  Þessir menn koma svo gjarnan aftur vegna góðrar reynslu og ánægjulegra samskipta sem þeir áttu við stúlkuna sem þeir ræddu við síðast og geta áfram létt af hjarta sínu.  

Af skrifum femínista er að skilja að þessi mannlegu samskipti eigi ekki upp á pallborðið hjá þeim og vilja gjarnan setja reglur um þessi samskipti, svo fáránlegt sem það nú er.  Mér hefur virst femínistar óskaplega sjálfhverfur hópur sem vantar meiri heildarsýn yfir hin mannlegu samskipti.  Samskipti kynjanna er flókið fyrirbrigði sem ekki er hægt að klippa og skera eftir einhverri reikniformúlu.  Mín skoðun er sú að karlmenn eigi ávallt að sýna konum fyllstu virðingu og ég líð það ekki á mínum stað að eitthvað annað viðgangist.  Það gæti hins vegar ekki gengið að ég hefði í vinnu hjá mér fiminísta konur með drottningarkomplexa þar sem karlmaðurinn þyrfti að fara einhverja óra-fjallabaksleið til að ná talsambandi.   Slík samskipti eru órar femínista og er tímaskekkja því konur eiga allt eins að geta haft frumkvæði í samskiptum kynjanna eins og karlmaðurinn. 

Hvað dans stúlknanna varðar, þá lít ég á hann sem list og ég hygg að fleiri gerið það sem koma inn á staðinn til mín.  Að vera sífellt að tengja þessari tegund danslistar við klám og saurugan hugsunarhátt þeirra sem á horfa og njóta, er bara vandamál þeirra sem þannig eru þenkjandi og sjá skrattann í hverju horni.  Ég væri þess vegna tilbúinn að bjóða listgagnrýnanda að sitja á staðnum hjá mér eina kvöldstund og virða fyrir sér þessa tegund danslistar og birta síðan dóm sinn í blaði sínu daginn eftir.   

Eins og ég sagði hér að framan, hef ég lagt metnað minn í að staðurinn hjá mér hafi fágað yfirbragð og hef þess vegna þurft að hafa hjá mér gott starfsfólk til að halda öllu í góðu standi.  Ég var svo óheppinn að ráða til mín dyravörð fyrir nokkru síðan, sem ég bar traust til og hélt að stæði undir trausti mínu.  Því miður kom í ljós að hann reyndist ekki starfi sínu vaxinn og brást trúnaði mínum algjörlega. 

Hefur mér í því sambandi stundum verið hugsað til samlíkingarinnar um fjósamanninn sem stal nytinni úr kúnum hjá húsbónda sínum og nýlega hefur verið fjallað um á öðrum vettvangi.  Eftir að ég sagði manni þessum upp taldi ég mig lausan allra mála vegna hans.  En hvað gerist þá?  Þessi sami maður sem ég hafði borið á höndum mér í allan þann tíma sem hann var hjá mér, fór nú að bera út um mig óhróður og gróusögur sem ekki áttu sér stoð í veruleikanum. 

Það sem mér þótti verst var að hann var tíður gestur hjá lögreglu þar sem hann hélt uppi óhróðrinum og það sem verra var, lögregla virtist taka mark á manninum og hefur verið með mig undir smásjá nú um langt skeið.  Allar rannsóknir um ætluð brot og ávirðingar sem reynt hefur verið að klína á mig hafa samt sem áður misst marks og hitt þá sjálfa fyrir sem reitt hafa til höggs.  Mér hefur fundist einkennilegt að lögregluyfirvöld hafa tekið þennan mann trúanlegan sem er fullur af beiskju og reiði í minn garð. Menn ættu að sjá það strax í hendi sér ef misjafnar hvatir liggja að baki ásökunum sem hafa sýnt sig að vera fleipur. 

Svo einkennilegt sem það nú er fór þessi fyrrum starfsmaður minn í samkeppni á þessum vettvangi og fór að reka eigin næturklúbb án tilskilinna leyfa og með dansara sem hafa ekki einu sinni atvinnuleyfi.  Þá þarf allt í einu engar rannsóknir og skoðun á því hvort öll leyfi séu til staðar og farið eftir reglum.  Hvað veldur þessari mismunun yfirvalda?  Og hvar eru feminístar? 

Nú er mál að linni og er ég feginn að öllu þessum málatilbúnaði skuli hafa verið hnekkt með dómi.  Ég vona að ég þurfi ekki að verja hendur mínar vegna ásakana sem ekki er fótur fyrir af fólki sem mér er allsendis óviðkomandi.  Við þá hatursmenn mína (og konur) vil ég aðeins segja þetta: Hættið að fjandskapast út í mig og mína starfsemi.  Hatrið étur ykkur innanfrá.                                                                                      

Ásgeir Þór Davíðsson,.  

Athugasemdir

[Forvitna blaðakonan, 22.7.2008 kl. 00:12]

Bróðir minn er ein besta manneskja sem ég þekki. Það er ekki til sá hlutur sem hann er ekki reiðubúinn að gera fyrir fólkið sitt; og ekki aðeins það heldur þá fjölmörgu sem til hans leita. Fjölmiðlar vita minnst um það hverjum hann réttir hönd og hann er ekki að hrópa á torgum og kalla til fjölmiðla þegar hann lætur fé af hendi rakna. Hann talar ekki einu sinni um það en ég er í mjög nánu og góðu smabandi við hann og fræetti vanalega hjá öðrum fjölskylumeðlimum þegar hann er þeim innanhandar.

Og ekki aðeins þeim sem næst honum standa en í starfi mínu hef ég rætt við fjöldann allan af fólki sem hefur orðið hefur undir í lífinu, s.s. fanga útigangsmenn og aðra sem eiga um sárt að binda.

Margir þeirra hafa sagt mér sögur af góðmennsku hans. Hann má ekkert aumt sjá og rétt eins og ég hefur hann ríka réttlætiskennd; á illt með að þola misbeitingu valds og að fólk sé beytt misrétti.

Sjálf er ég svo viðkvæm fyrir illsku heimsins að ég get ekki einu sinni horft á myndbönd og annan hrylling sem sýnir meðferð á þeim sem minna mega sín eins og dýrum og börnum. Þann samhljóm hef ég fundið með bróður mínum sem er með gott hjartalag og til að fela hve stutt er inn að kviku þá trekkir hann upp húmorinn og felur með gleðilátum raunverulega líðan sína.

Þeir sem þekkja mig vita að ég myndi aldrei gera flugu mein; bróðir minn er nákvæmlega eins. 

En Geiri er bissnismaður og hefur ánægju af að vera í rekstri; hann sér tækifæri,  stekkur á það og lætur ekki hafa áhrif á sig hvað örðum kunni að finnast um hvað hann leggi fyrir sig. Því liggur hann vel við höggi vegna þess að hann á stað þar sem dansmeyjar dansa og kallaperrar sækja. EN hver veit nema á meðan láti þeir kannski börn í friði eða ráðast ekki að konum.

Við getum ekki breytt því að í samfélagi okkar eru menn sem eru með kynlíf á heilanum, sumir sleppa fyrir horn og láta sér nægja erótík eða klám sem ekki telst afbrigðilegt. Aðrir eru verri og skiptir þá víst litlu hvort þeir hafi nektarstaði til að sækja..

Mín skoðun er að einhverjir þessara manna fái einhverja útrás fyrir hvatir sínar með því að hofa á konur dansa naktar eða hálfnaktar. Hef þó engar rannsóknir sem ég get vitnað til máli mínu til stuðnings.

Bróðir minn lifir ósköp venjulegu fjölskyldulífi, á reglusama og myndarlega konu, fallegt heimili og börn sem hann getur verið stoltur af. Hann er afar artarsamur og frændrækinn og það þarf ekki að bjóða honum í veislur til að gjafir hans nái þangað. Hann skal alltaf sjá til þess að senda glaðning til þeirra sem halda upp á tímamót ef hann kemst ekki sjálfur.

Hann á vini úr öllum stéttum og það eru forréttindi að þekkja hann og umgangast því húmor hans er stórkostlegur og fáir kunna að segja sögur eins og hann.